 |
|---|
Aconitum lycoctonum ssp. neapolitanum
Gulhjálmur
Sóleyjaætt
Ranunculaceae
Hæð
hávaxinn, um 150 cm
Blómlitur
fölgulur
Blómgun
ágúst
Lauflitur
dökk grænn
Birtuskilyrði
sól - hálfskuggi
Jarðvegur
vel framræstur, rakur, frjór
pH
súrt - hlutlaust - basískt
Harðgerði
harðgerður
Heimkynni
S-Evrópa
Ættkvíslin Aconitum, bláhjálmar tilheyrir sóleyjaætt, Ranunculaceae og eins og margar ættkvíslir þeirrar ættar eru bláhjálmar eitraðir. Flestir raunar svo eitraðir að á ensku nefnast þeir "wolf's bane" eða úlfabanar og voru vinsæl aðferð hjá kóngafólki fyrri alda til að ryðja keppinautum úr vegi. Bláhjálmar eru harðgerðir og þola nokkurn skugga, en of mikill skuggi getur þó komið niður á blómgun. Þeir kunna best við sig í frjósömum, heldur rakaheldnum en þó gljúpum jarðvegi enda vaxa flestar tegundir á fjallaengjum á norðurhveli jarðar.
Fjölgun:
Skipting að vori.
Sáning - þarf kaldörvun, best sáð að hausti.
Fræ hulið og haft í 2-4 vikur við stofuhita og svo er best að setja sáninguna út fram að spírun. Spírun getur verið hæg, fræ gæti spírað ári síðar og því mikilvægt að henda ekki sáningunni of snemma. Á kaldörvunartímabilinu þarf hitastigið að fara niður í -5°C í a.m.k. 4-6 vikur. Spírar best við 5-12°C.
Hávaxin planta sem er vindþolin og þarf almennt ekki stuðning. Hann þrífst best í frjóum og lífefnaríkum jarðvegi sem er vel framræstur, en þó jafnrakur. Þolir samt flestar jarðvegsgerðir. Harðgerð og auðræktuð planta sem er mjög eitruð.